Yvonne Alexander

Yvonne Alexander is mijn naam en ik werk in het buurthuis Boerenplein wat aan het Mandelaplein ligt in de wijk Transvaal. Daar ben ik cultureel werker en dat doe ik voor 40 uur per week. Eigenlijk 36 maar het worden er vaak 40. Mijn werk bestaat uit vrouwenwerk, ouderenwerk en het opvangen van collega’s als ze ziek zijn. Ik heb een opbouwwerkopleiding gedaan in ’86. Ik ben een laatbloeier; ik heb pas van ‘86-‘90 gestudeerd.

> Hoe lang werk je al in het Boerenplein?

Ik werk in september drie jaar en dan stop ik ook al weer. Dan ga ik in de VUT of obus hoe dat heet in het welzijn. Dan heb ik hier drie hele leuke jaren gehad. Ik heb zo n beetje 15 jaar als cultureel werker gewerkt toen was mijn werkgebied Laak, zelfde soort werk, vrouwenwerk, ouderenwerk en het organiseren van grote evenementen. Ook het organiseren van vakanties, dan gaan we weken weg met bewoners, of dagtochten met bewoners uit de wijk. Morgen bijvoorbeeld ga ik naar Amsterdam met een groep vrouwen Turks, Marokkaanse meiden, dat is een hele klus. We gaan naar het Tropenmuseum.

>Wat wist jij toen over Transvaal?

Dat het een stadsvernieuwingswijk was, eigenlijk een soortgelijke wijk als Laak. Met soortgelijk bedoel ik, - ik vind het wordt achterstandswijk altijd een akelig woord,- maar er zijn wel kenmerken om een wijk als zodanig te bestempelen. Je hebt te maken met de multi-culturaliteit, tot 80 % denk ik zijn hier in Transvaal allochtoon, dat is de vergelijking met Laak.

> In hoeverre hebben jullie in het buurthuis iets te maken met de zogenaamde ‘achterstandswijkbewoners’?

Als een wijk als achterstandswijk is bestempeld heeft dit ook met inkomen te maken. Er zijn natuurlijk ontzettend veel werkelozen hier, de werkeloosheid is zeer hoog en wij als buurthuis kunnen opvang bieden met een activiteitenaanbod voor mensen in een wijk waar weinig vertier is, waar weinig groen is, waar kinderen weinig kunnen doen of geen kant uit kunnen. Mijn missie van het werk is dan ook dat mensen die echt weinig geld hebben bijvoorbeeld met vakantie weg kunnen gaan of een dagje uit kunnen. Dan kost zo’n dagje voor hun misschien € 30 of € 20 maar de werkelijke prijs is wel twee keer zo veel. Dat geld wordt of door de gemeente gesubsidieerd of door fondsen. Dat vind ik een goede zaak.
Zowel het kinderenwerk, het volwassenenwerk als het ouderenwerk biedt activiteiten aan om mensen toch een “zinvolle” invulling van hun besteding te geven. De bezoekersprijzen zijn laag, de consumptieprijzen zijn laag. Ik zie dat buurthuis Boerenplein een van de drukst bezochte buurthuizen is van Den Haag. Het is de hele dag heel druk bezocht van 8.00 s’ochtends tot 22.00 uur s’avonds.
Het is heel druk en ik vind dat mooi. Een buurthuis moet een kloppend hart van de wijk zijn. Ik weet dat de buurthuizen in de omgeving veel leegstand hebben. Een huis moet zo druk zijn dat het een kloppend hart van de wijk is, waar mensen kunnen komen met of zonder kinderen, waar iedereen een praatje kan houden met elkaar en waar verschillende activiteiten zijn.
Natuurlijk gebeuren daar ook minder leuke dingen dat weten we allemaal. Er gebeuren soms ook dingen die heel vervelend zijn, er worden fietsen gepikt en soms is met mobieltjes iets aan de hand. Maar we proberen dat toch wel aan banden te leggen.

> Het buurthuis heeft bestwel een verandering mee gemaakt door de loop van de tijd?

Door de komst van de allochtonen - ook al weer een rotwoord - Transvaal was ooit een witte wijk maar door de komst van de migranten is dit natuurlijk veranderd. De witte wijkbewoners dat zijn mensen rond de 80 jaar, dus senioren, die er nog wonen. De rest is overleden of verhuist. Het merendeel is nu Turks, Marokkaans of zijn Hindoestanen.

> Hebben jullie speciale programma’s voor die specifieke doelgroepen?

Ja, voor de witte senioren hebben we specifieke activiteiten. Dat is dat ze op donderdag middag komen te kaarten, kopje thee, kopje koffie, biljard spelen en ze eten er met een groepje.
Een specifieke activiteit bijvoorbeeld van de Hindoestanen uit de directe omgeving is een eigen intieme zangochtend. De Marokkaanse jongeren, die als ze niet buiten willen zijn, kunnen ook binnen een plek hebben. Elke groep en elke cultuur heeft wel een plek in het huis. Maar samen gaat het niet.

> Waarom niet?

Als je s’avonds naar het buurthuis komt maar ook overdag, dan is er wel een soort denkbeeldige scheidingslijn. Dan zit als je binnen komt links Turkije en rechts zit Marokko, dat is altijd zo gebleven men verdraagt elkaar wel maar daar is dan ook alles mee gezegd. Dat is jammer, maar men spreekt elkaar talen niet. Dat is gewoon zo.

>Weet jij waar dat mee te maken heeft?

Nee, zou ik niet weten. Ik spreek nu alleen over Turks en Marokkaans en Hindoestaans maar hier zijn volgens mij meer dan 60 culturen in Den Haag, ik kan ze allemaal zo snel niet benoemen. Maar op een of andere manier blijft toch elk groepje bij elkaar. Dat heeft in mijn ogen te maken met een vorm van welzijn, je wel voelen in je groep, met je eigen taal, met je eigen cultuur, met je eigen geloof, met je eigen kleding. Ik vind ook niet dat wij dat moeten willen veranderen want dat is juist die push vanuit de overheid waarvan ik denk; waarom moet dat zo krampachtig allemaal samen gaan? Je constateert het als een feit. Het zijn vooral de volwassenen, die die scheiding maken, want op school dan zijn ze nog allemaal met elkaar. Dat begint in de peuterspeelzaal, daar heb je alle kindertjes bij elkaar, op de basisschool ook maar zodra mensen volwassen worden dan komt er toch die verwaaiing, die afscheiding.

> Maar er zou toch iets van een bepaalde nieuwsgierigheid naar elkaar toe kunnen zijn? Het verbaasd me te zien dat zelfs die er vaak niet is.

Daar kun je wel een bijdrage aan leveren door op bepaalde manier met de mensen activiteiten te ontwikkelen. Er zijn heel veel mogelijkheden zoals het leren kennen van elkaars geloof. Wat weten wij westerlingen nu van de islam? Of wat weten wij hoe de Koran in elkaar steekt? Wat weten wij of de vrouw de keuze maakt om die hoofddoek wel of niet te dragen? Ik bedoel de discussies vliegen de pan uit en eigenlijk vind ik, moet iedereen het lekker zelf weten. Hoe meer je mensen pushed, hoe meer je mensen in een bepaalde richting duwt, des te eerder zullen ze zich afzetten. Dat is net als met kleine kinderen, je zegt; je mag geen snoepje maar dan pakken ze het lekker toch! Ik bedoel, wat is de zin van iets verbieden?